Blog

Najważniejszą kwestią w praktyce lekarsko-weterynaryjnej jest troska o zdrowie i zapewnienie dobrostanu zwierzętom, które zostały powierzone naszej opiece. Kluczowe znaczenie ma zapobieganie bólowi i cierpieniu pacjenta. Zwierzęta nie są w stanie powiedzieć gdzie i jak bardzo boli, dlatego ocenia się to na podstawie sumy określonych objawów.

Nowoczesna anestezjologia wykorzystuje kombinacje kilku leków o selektywnym i uzupełniającym działaniu.

Wybór techniki znieczulenia zależy od:

• Gatunku i rasy
• Wieku pacjenta
• Stanu zdrowia pacjenta
• Operowanego regionu ciała
• Planowanego czasu zabiegu
• Temperamentu zwierzęcia
• Wyposażenia lecznicy

Wraz z uzyskiwaniem nowych informacji o stanie zdrowia pacjenta, szacowany stopień ryzyka związanego ze znieczuleniem może ulec zmianie.

Badania krwi przed znieczuleniem

Wyniki badań laboratoryjnych mogą dostarczyć informacji przydatnych do oceny stanu zdrowia pacjenta. Standardowo bada się krew pod kątem oceny czerwonych i białych krwinek oraz badania biochemiczne pod kątem czynności nerek oraz wątroby. U starszych zwierząt powyżej 7 roku życia wskazane jest rozszerzenie badań o parametry tarczycowe i elektrolity. Zaleca się również oznaczenie stężenia nowego biomarkera czynności nerek u psów i kotów jakim jest symetryczna dimetyloarginina - SDMA.

Badanie obrazowe przed znieczuleniem

Badanie radiologiczne wykorzystuje się do oceny wielkości i kształtu narządów wewnętrznych i do wykrywania nieprawidłowej pozycji organów czy obecności nieprawidłowych struktur.
Badanie układu sercowo-naczyniowego odgrywa kluczową rolę. Podczas znieczulenia zmienia się częstotliwość uderzeń serca oraz jest rytm. Najczęstsze powikłania występujące podczas znieczulenia, mające istotny wpływ na jego przebieg, to arytmie oraz inne zaburzenia hemodynamiczne powstałe na skutek działania anestetyków. Zaburzenia rytmu serca, spadek ciśnienia tętniczego krwi lub utrata krwi mogą prowadzić do ciężkiego niedotlenienia mięśnia sercowego, wstrząsu i w konsekwencji do śmierci.

Przygotowanie zwierzęcia do znieczulenia

Rutynowo zaleca się, aby pacjent przed znieczuleniem był na czczo (minimum 8 godzin bez jedzenia). Ma to ograniczyć ilość pożywienia w żołądku oraz zmniejszyć ryzyka wystąpienia wymiotów i aspiracji treści pokarmowej do układu oddechowego.

Premedykacja jako wprowadzenie do znieczulenia

Celem premedykacji (tego, co niektórzy nazywają “głupim jasiem”) jest farmakologiczne uspokojenie pacjenta i unieruchomienie go w celu wykonania niezbędnych procedur oraz zmniejszenie stresu pacjenta związanym z czynnościami lekarsko-weterynaryjnymi. Pozwala również zmniejszyć dawki innych leków anestetycznych oraz przyczynia się do złagodzenia procesu wybudzania pacjenta.

Ryzyko związane ze znieczuleniem

Badania naukowe prowadzone w USA wykazały, że ogólne ryzyko śmierci związanej ze znieczuleniem w ciągu pierwszych 48 godzin u zwierząt zdrowych wynosi 0,17% u psów i 0,24% u kotów. Ryzyko to wzrasta u pacjentów, u których przed znieczuleniem doszło do rozwoju jakiejś choroby, u pacjentów otyłych lub wychudzonych oraz u zwierząt w podeszłym wieku.

Amerykańskie Stowarzyszenie Anestezjologów opracowało skalę, pozwalającą określić stopień ryzyka znieczulenia pacjenta w zależności od jego aktualnego stanu zdrowia.

• ASA1 - zdrowy pacjent, nie cierpiący na żadną chorobę (kastracja, sterylizacja)
• ASA2 - pacjent z łagodną chorobą ogólnoustrojową, która nie upośledza w znaczący sposób funkcjonowania narządów (kontrolowana cukrzyca, łagodna niedomykalność zastawki)
• ASA3 - pacjent z chorobą ogólnoustrojową o średnim stopniu zaawansowania, która ogranicza prawidłowe funkcjonowanie narządów (niekontrolowana cukrzyca, pełnoobjawowa choroba serca)
• ASA4 - pacjent z ciężką chorobą ogólnoustrojową, która stanowi ciągłe zagrożenie życia (sepsa, niewydolność serca)
• ASA5 - pacjent konający, który bez wykonania zabiegu chirurgicznego nie przeżyje kolejnych 24 godzin (wstrząs, poważny uraz)
• E (emergency) - pacjent w stanie nagłym (skręt żołądka, niewydolność oddechowa)